Skip to main content

ඉස්කෝලේ ඉංගිරිසි සහ රනිල්ගේ ඉංග්‍රීසි

 

මගේ  මේ  ලිපිය කතන්දර  දෙකකින්  පටන්  ගන්නට  කැමතිය . කතන්දර දෙකම ඇත්තය. එකක් කිව්වේ  සුද්දෙකි. අනික  කිව්වේ  රනිල් වික්‍රමසිංහ  මහතාය.

මා  හඳුනන පියකරු  ඉංග්‍රීසි  මෙනෙවියක් දැක  සිත් බැඳුනු  එංගලන්තයේ  සුද්දෙක් ඇය විවාහ  කර  ගත්තේය. ලංකාවේ  ආණ්ඩුවේ  පාසල්වල සිසුන්ගේ  ඉංග්‍රීසි  දැනුම  ගැන හොඳ  අවබෝධයක්  ලැබීමට  එමගින් සුද්දාට  අවස්ථාව  ලැබිණ.  වරක්  මා   හමුවූ විටෙක සුද්දා  ඇසු  ප්‍රශ්නය  මෙසේය.  "අවුරුදු 7ක් ඉංග්‍රීසි  ඉගනගෙන  ඉස්කෝලෙන්  පිටවෙන  ළමයින්ට ඉංග්‍රීසි  කතා  කරන්න  බැරි මොකද?"

අනිත්  කතන්දරය මෙසේය.

2014 අප්‍රියෙල්  මාසයේ  රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතා ඇමරිකාවට  ගියේ  එහි අධ්‍යාපන  ආයතනයක් කළ  ආරාධනයකටය. දේශපාලන  භුමියේ අලුත්  නැඹුරුවීම් අධ්‍යයන  කරන  අතරතුර එහි  සිසුන්ට දේශනා  පවත්වන  ලෙසද එම  ආයතනය   රනිල්ගෙන්  ඉල්ලා  තිබුණි.  එහි  මසක්  ගත  කොට  ආපසු   පැමිණි  රනිල් එහිදී  ලැබූ  එක් අත් දැකීමක් විස්තර  කළේ  මෙසේය.

" මගේදේශන වලට සවන් දුන් සිසුන් අතරෙන් එක් සිසුවියක් " ඔබට  ඔය  තරම් හොඳට ඉංග්‍රීසි  කතා  කරන්නට  හැකි වුයේ කෙසේද ? යැයි ඇසු  විට  මා  කීවේ   ලංකාවේ  තිබෙන  නිදහස්  අධ්‍යාපනට පින් සිදුවන්නට   මට  ඉංග්‍රීසි  කතා  කිරීමට   හැකි  බවයි ."

රනිල් කිව්වේ  අමු  පචයක් බව අමුතුවෙන්  කියන්නට  ඕනෑ  නැත. ඉස්කෝලේ  අවුරුදු 13 ක් සහ සරසවිවල අවුරුදු ගණනක්  ඉගෙන  ගෙන එන   95%කටත් ඉංග්‍රීසි  බැරි  බව අධ්‍යාපනය  ගැන  උනන්දුවක් දක්වන  අය  දනිති.

මෙසේ  වී  තිබෙන්නේ  මන්දැයි  කතා  කිරීම  මේ  ලිපියේ   අරමුණයි

 

ඉංග්‍රීසි  ඉගැන්වීම   සඳහා සැම  ආණ්ඩුවක්  වගේම  මහත් ධනස්කන්ධයක් වියදම්  කර  තිබේ. ලක්ෂ කෝටි   ගණනින් ඉංග්‍රීසි  පෙළපොත මුද්‍රනය කොට සිසුන් අතර  බෙදා  දීමට  කෝටි  ගණනින් වැය  කළා   පමණක්  නොව ඉංග්‍රීසි  ගුරුවරුන්  පුහුණු කිරීමටද ගුරු   වැටුප්  ගෙවීමටද    තවත්  කෝටි  දහස්   ගණනක් පසු  ගිය  අවුරුදු 20 , 30  තුළ   පමණක්  ආණ්ඩු  විසින් වැය  කර  තිබේ.එපමණක්  නොව ඉංග්‍රීසි  ඉගනීමට  ආධාර  වන  ව්‍යාපෘති වෙනුවෙන් තවත්  කෝටි  ගණනක් ආයෝජනය  කර  තිබේ.. චන්ද්‍රිකා  බණ්ඩාරනායක  මහත්මිය ජනාධිපති  සමයේ LIGHT HOUSE SCHOOLS නමැති ව්‍යාපෘතියක්  මගින්  ලංකාවේ  සෑම  අධ්‍යාපන  කලාපයකම එක්  පාසලක්  LIGHT HOUSE පාසලක්  ලෙස  නම් කොට ඉංග්‍රීසි ඉගැන්වීමට අවශ්‍ය නවීන  උපකරණ ලබා දුන්  අතර  අති විශාල මුදලක්  ඒ  සඳහා වැය  කරනු  ලැබීය. එම  පාසල  මගින්  අවට  පාසල් වල  සිසුන්ටද ඉංග්‍රීසි  ඉගනීමට උපකාරීවන වැඩ  සටහන්  ක්‍රියාත්මක  කරවීම එකී ව්‍යාපෘතියේ  අරමුණ  විය.


මහින්ද  රාජපක්ෂ  මහතා බලයට  පැමිණි  විගසම LIGHT HOUSE ව්‍යාපෘතිය  අහෝසි  කරනු  ලැබීය. ඒ  වෙනුවට English as a life skill  යනුවෙන්   නව  ව්‍යාපෘතියක්  හඳුන්වා දෙනු  ලැබීය. ජීවන  කුසලතාවක් ලෙස  ඉංග්රීසි  බස සිසුන්ට  හුරු  කරවීම  එහි ප්‍රධාන අරමුණ  විය. ඒ  සඳහා ද  අති විශාල  ධනස්කන්ධයක් රාජපක්ෂ  ආණ්ඩුව වැය කරනු  ලැබිණ.   එම  ව්‍යාපෘතිය  යටතේ  ලංකාවේ  සියලුම  ඉංග්‍රීසි  ගුරුවරුන්ට ඉංග්‍රීසි  කථනය  සිසුන්ට  ඉගැන්වීම  පිලිබඳ  දින  10ක   පුහුණුවක්  ලැබ  දෙනු  ලැබීය . දැන් ඒ  ව්‍යාපෘතිය  අවසන්ය . එය  සාර්ථක  වුයේ  නම් ඉංග්‍රීසි  කතා  කරන  පාසල් සිසුන්   ලක්ෂ  ගණනක් මේ  වන  විට  බිහිවී  තිබිය  යුතුය.. එහෙත් එවන්නක්  ගැන  ආරංචියක්  නම්  නැත. පාසල්වල   පමණක්  නොව සරසවි සිසුන්ට ඉංග්‍රීසි  ඉගැන්වීම  සඳහාද  සියලු  ආණ්ඩු  කෝටි  ගණනින් වැය  කර  තිබේ. එහෙත් කටුක  සත්‍යය   නම් පාසලෙන් සහ  සරසවියෙන්  පිටවෙන  සාතිශය  බහුතරයකගේ  ඉංග්‍රීසි  දැනුම  ඉතා  දුර්වල  බවය.


මෙය මෙසේ  වී  තිබෙන්නේ  ඇයි? එයට ඇති  විසඳුම්  මොනවාද? 


අධ්‍යාපන  ශේෂ්ත්‍රයේ බොහෝ  කලක් සිටි මා , මේ සම්බන්ධයෙන් නිගමන  කීපයකට එළඹ  සිටිමි. ඒවා මා   මෙහි  ලියන්නේ  ඔබ  සමග ඒවා බෙදා  හදා   ගැනීම  තුලින්  කතිකාවක් ඇති  කර  ගැනීමටය. .


කිසිවෙකු   යමක්   ඉගනගන්නේ එය  ඉගනීමට පෙළඹවීමක් තිබේ නම්  පමණි.  විශේෂයෙන්ම  පාසල්  සිසුන් ඉගන  ගන්නේ  යමක් ඉගනීමට ඔවුන්  තුළ පෙළඹීමක්  කළ  කල්හී  පමණකි .  බොහෝ  ළමුන්  පාසල්  යන්නේ  ඉගනීමට  තිබෙන  ආශාව  නිසා  නොව  දෙමාපියන්ගේ  බලකිරීමටය. එදිනෙදා  අභියෝග  ජය  ගැනීමට  ඉංග්‍රීසි  අවශ්‍ය  නොවන  කල්හි සිසුන්  නොව  වැඩිහිටියෙකු වුවද    ඉංග්‍රීසි  ඉගැනීමට  පෙළඹෙන්නේ  නැත.  කොරියාවේ  රැකියා කිරීමට   කොරියානු  භාෂාව යම්  පමණකින් දෑන  සිටීම  අනිවාර්ය  කර  ඇති  බැවින් ලංකාවවේ  තරුණයෝ කොරියන්  බස  ඉගනීමට  දක්වන පුදුම  සහගත  උනන්දුව  උදාහරණයක්  ලෙස  මෙහි  සඳහන් කිරීමට  කැමැත්තෙමි. සා.පෙළ  විභාගයෙන් ගණිත  විෂයට  සම්මානයක්  නොමැතිව  උසස්  පෙළ  විභාගයට  පෙනී  සිටීමට  අවසර  නොමැති  බව  දන්නා  බැවින් ගණිත  විෂය  ඉගනීමට  සිසුන්  මහත් උනන්දුවක්  දක්වන  බව කවුරුත් වාගේ  දන්නා  කාරණාවකි. එබැවින්  කෙටියෙන්  කියතොත්  මගේ  එක්  යෝජනාවක්  වන්නේ  උසස් පෙළ  විභාගයට  පෙනී සිටීම  සඳහා  සාමාන්‍ය   පෙළ  විභාගයේදී  ඉංග්‍රීසි  විෂයට අවම වශයෙන් සාමාන්‍ය සාමාර්ථයක් තිබීම  අනිවාර්ය  කළ යුතුය  යන්නය.එය  තව දුරටත් ඉදිරියට  ගෙන  යමින්  සරසවි අධ්‍යාපනයට  සුදුසුකම්  ලැබීම  සඳහා  උසස්  පෙළ  විභාගයේදී ඉංග්‍රීසි  විෂයට ( General English) අවම වශයෙන් සාමාන්‍ය  සාමාර්ථයක් තිබීම අත්‍යවශ්‍ය  කළ යුතුය. දුෂ්කර  පාසල්වල  ඉංග්‍රීසි  ගුරු  හිඟයක්  තිබියදී මෙවැනි  කොන්දේසියක්  පැනවීම වැරදි  යැයි  ඇතැමෙකු  කියනු  ඇත. එහෙත් ගුරු  හිඟය  තිබෙන්නේ ඉංග්‍රීසි විෂයට    පමණක් නොවේ. ගණිත  ගුරුවරුද  ඇතැම්  දුෂ්කර  පාසල්වල  නොමැත.


මගේ දෙවෙනි  යෝජනාව පාසල් කාල සටහනේ කළ යුතු වෙනස් කම් සම්බන්ධයෙනි.බොහෝ  පාසල්වල  පන්ති  කාමරවල සිසුන් 20-40   අතර  සංක්‍යාවක්  සිටිති .එක් කාල පරිච්චේදයකට වෙන් කර තිබෙන්නේ විනාඩි 40කි. සිසුන්  40ක්  සිටින්නේ  නම් එක් සිසුවෙකු වෙනුවෙන්  ගුරුවරයාට අවධානය යොමු කළ හැක්කේ  විනාඩි  එකක් පමණි. සිසුන් 20 ක් සිටින  පන්තියක විනාඩි දෙකක් පමණි. උගන්නවා  තබා  සිසුන්ගේ  ලිඛිත අභ්‍යාස  බැලීමටවත් ගුරුවරයාට  මේ  කාලය  ප්‍රමාණවත්  නොවේ. මෙවැනි  පසුබිමක විශ්මය  ජනක  කරුණ  වන්නේ කිසියම් සිසුවෙකු ඉංග්‍රීසි  ඉගන  ගතහොත්ය. අනිකුත්  විෂයන්  මව්  බසින් ඉගැන්වෙන  බැවින් විනාඩි 40ක්  තුලදී  ඉංග්‍රීසි  ගුරුවරයාට වඩා  සාර්ථක  ප්‍රතිඵල  ඔවුන්ට ලබා  දීමට හැකිය. එහෙත් ඉංග්‍රීසි  නැතත්   විශ්ව  විද්‍යාල උපාධියක්  ලබා   ගැනීමට  හැකි  බව දන්නා  සිසුන්ට  විනාඩි 40 ක්  තුළ ඉංග්‍රීසි  ඉගෙනීමට  පෙළඹ වීම එවරට් කන්ද  නැගීමට  කෙනෙකු  පොළඹවා  ගැනීමට   තරම්ම  දුෂ්කර  බව කීම සාධාරණය .


එබැවින්  මගේ  දෙවෙනි  යෝජනාව වන්නේ 9 ශ්‍රේණියේ  සිට  ඉහල  සිසුන්ට දිනකට  පැය  දෙක  බැගින් සතියකට  පැය 6ක් වත්   ඉංග්‍රීසි  බස  ඉගැනීමට හැකි  වන  පරිදි පාසල්  කාල  සටහන් නැවත  සකස්  කළ  යුතුය  යන්නය. එහිදී ප්‍රයෝගික  දුෂ්කරතා  තිබිය  හැක. එහෙත් ඒවා ජය  ගත  හැකිය.


ඉහත  යෝජනා දෙකම   ක්‍රියාත්මක  කළද පාසල්  සිසුන්ට  ඉංග්‍රීසි  කතා  කිරීමේ  කුසලතාවය  ඇති වන්නේ  නැත. එයට  හේතුව  නම්  පාසල්  සිසුන්  පෙනී සිටින  විභාග  වලදී  ඔවුන්ගේ  ඉංග්‍රීසි  කථනය පරීක්ෂා කරන්නේ  නැති  බැවිනි.  සාමාන්‍ය  පෙළ විභාගයේදී   සහ  උසස්  පෙළ විභාගයේදී  අපේක්ෂකයන්ගේ   ඉංග්‍රීසි  කථන  හැකියාව  පරීක්ෂා කොට ඒ  සඳහා ලකුණු  දීමේ  ක්‍රමයක්  හඳුන්වා දීමෙන් මෙම  ගැටලුව  ජය  ගැනීමට  හැක. ඉංග්‍රීසි  කථන හැකියාව විභාග වලදී  පරීක්ෂා  නොකෙරෙන  බැවින්  ගුරුවරුන්ද  සිසුන්  තුළ  ඉංග්‍රීසි  කථන  කුසලතාවය  ඇති  කිරීමට  උනන්දු  වන්නේ  නැත. එබැවින් ඔවුහු  සිසුන්ට  ඉංග්‍රීසි  උගන්වන්නේ  සිංහලෙනි. මෙහි  ප්‍රතිඵලය  වී ඇත්තේ ඉංග්‍රීසි  බසට A  සාමාර්ථයක් ලබන  අතලොස්සක්  සිසුන්ටද ඉංග්‍රීසි බස  හැසිරවීමට  නොහැකි වීමය. 


ලක්ෂ  ගණනක් සිසුන්ගේ  ඉංග්‍රීසි  කථන  හැකියාව  පරීක්ෂා  කිරීම  පහසු  කරුණක්  නොවේ. ඒ  සඳහා   අති  විශාල මුදල්  කන්දරාවක්   වැය  කිරීමට  සිදුවෙන  බැවින්   කිසිදු  ආණ්ඩුවක් මේ  සම්බන්ධයෙන්  උනන්දුවක්  දක්වා  නැත. මුදල් වියදම් වුවද  මෙය අත්‍යවශ්‍ය  දෙයකි. එසේ  නොවුන  හොත් අපේ  රටේ  සිසුන්ට  ඉංග්‍රීසි  කතා  කිරීමේ හැකියාව  ලබා   ගන්නට  පුළුවන්  වන්නේ  නැත. 


පාසල් අධ්‍යාපනය  අවසන්  කරන   සිසුන්  අතරින්  දස  දහස්   ගණනක් සිසුන්  ඊ ලඟට  යන්නේ  පඳුරක්  පඳුරක්  ගානේ  සිටින  'ඉස්පෝකන් ඉංග්ලිෂ් ' සර්ලා   හමුවීමටය. දහස්  ගණන් සිසුන් ශාලාවල්  තුල ගාල්   කොට  ගෙන තුන්  මාසෙන්   හය  මාසෙන් ඉංග්‍රීසි  කතා  කිරීමට උගන්වන  බව  ඔවුන්  කියති. ගුරු  පඬුරුද නොමඳව අය  කරති .එහෙත්  ඉගෙන  ගත්   අයෙකු  ගැන  නම් දැන්  ගන්නට  නැත.

 

Comments

ඉංග්‍රීසි කඳවුරු කොහොමද? ඉංග්‍රීසි කතා නොකර පිට කරන්නෙ නෑ කියනව නොවැ.
http://wasanawanthaya.blogspot.com/2016/03/blog-post.html

මෙන්න මේ කතාව කියෝල තියෙනවද?
Kandyan said…
එක්සත් රාජධානියට පිටරටින් එන සරණාගතයන්ට සහ ඉංග්‍රිසි කතා නොකරන රටවල් එන අයට ESOL නමැති පාඨමාලාව පවත්වනවා. එය ඉතාම සාර්ථකයි. භාෂාවක් ඉගෙන ගත්තාට මදි, භාවිතා කරන්ටත් ඕන.
විශ්ව විද්‍යාලයේ කලා පාඨමාලාවන් හැර අනෙක්වාට ඉංග්‍රීසි මාධ්‍යයෙන් උසස්පෙළ හැදෑරීම අනිවාර්ය කරමු, දුෂකර ප්‍රදේශ ගැන දුක්වෙන්න එපා ඒවායින් විශ්වවිද්‍යාලෙට තේරී එන්නෙත් ගමේ ළමයි නොවේ, දුෂ්කර කෝටාව ඉලක්ක කරගෙන 8-9 පංතියේදී නඟරයේ පාසල් වලින් ඉවත්ව දුෂ්කර පාසල්වලට ගිය ළමයි.
Well written sir! Exactly the same thing happened to us over 25 years ago as well. Zero interest. What our English master used to do was to continue where he left at his private class previous day only with students in his private class. We had no deal and we were literally ignored. Those days we thought that as a blessing and played around. You got to give a commitment otherwise again 'no interest'.
ඉංග්‍රීසි කඳවුරු ක්‍රමය හොඳය. දින 40ක් නැවතී ඉංග්‍රීසි කඳවුරක ඉගන ගත් කාන්තාවක් මට හමුවිය. එහෙත් ඇගේ ඉංග්‍රීසි කථනය දුර්වලය.
මම ෆොනේ එකෙන් කියවපු නිසා අර ෆොටෝ එක හරියට දැක්කේ නෑ.. ඒක ගැන වෙනම පෝස්ට් එකක් ලියන්න වටිනවා.. :)
ඔය එකක්වත් නෙමෙයි හේතුව.... අපේ තියෙන ගෝත්‍රික ගති... ඉස්සෙල්ලා සුද්දෝ වගේ හිතන්න පෙළබෙන්න ඕන... ගෝත්‍රික ඇඳුම් අඳින නායකයන් ඉන්න රටක.. සිවුරු පොරවන් ඉන්න උන් කියන කෙප්ප හිස් මුදුනින් පිලිගන්න රටක මොන සෙල්ලම් දැම්මත් ඉන්ගිරිසි තියා කිසි දෙයක් උගන්වන්න බෑ.. අපේ උන්ට ඉන්ගිරිසි විතරක් නෙමෙයි කිසි දෙයක් බෑ...
එහෙම නැත්නම් ඝෝඨා වගේ තද පාලකයෙක් ඇවිත් සත පනහේ ඉන්ගිරිසි ව්‍යාපෘතිය වගේ එකක් පටන් ගන්න ඕන....
Unknown said…
I fist thankful to you put this post. This very impoted thing. English lern is very impoded thing Sri Lanka. Becase english the intenational langwage. It very unluky the no benifit english projects weste garment mony in Sri Lanka. We must give chanse to England people to teech English our cuntri people.
Unknown said…
Mathalan you very corect. We fist must think like wite people.
Aruna Perera said…
I two much layik Ratathota inglish.
Unknown said…
Bigest wrong thing is Sinhala offecial langwage
This comment has been removed by the author.
This comment has been removed by the author.
This comment has been removed by the author.
Dayal Bathee said…
During last five decades we have lost so many aspects of Sri Lankan social lives in addition physical loss of hundreds thousands lives let alone English knowledge. Now it's turn to make up the loss. Let' s be realistic and get a fresh start. Sri Lanka can do wonders.
ඉංග්ලිෂ් පමණක් නොවේ ගණිතයත් බහුතරයක් දෙනා ෆේල් වෙනවා නේද?

ඉංග්ලිෂ් දැනුම සම්බන්ධයෙන් මා දැක ඇති කාලකණ්ණි ම ප්‍රතිචාරය තමයි බණ්ඩාරනායක නිසා අපට ඉංග්ලිෂ් බැරිවුණා යැයි කීම.

ඒ ගැන මාත් ලෙස ලිපියක් හෝ දෙකක් ලිව්වා.

Popular posts from this blog

රණසිංහ ප්‍රේමදාස ට බියවී පැනගිය ප්‍රේමදාස උඩුගම්පොල

           The Indian Express පුවත් පතේ  ප්‍රධාන  කර්තෘවරයා වූ ෂෙකර් ගුප්ත ජවිපෙ  කැරැල්ල  උග්‍රව තිබු 1989  දිනක ප්‍රේමදාස උඩුගම්පොල  හමුවීමට මහනුවරට ගියේය. එකල ඔහු මධ්‍යම  පළාතේ නියෝජ්‍ය  පොලිස්පති වරයා විය . ඔහුගේ කාර්යාලය ෂෙකර් ගුප්තා   විස්තර  කළේ මෙසේය . ' ඔහුගේ මේසයේ  ලාච්චුවක් බාගෙට ඇර තිබිණ එහි විවිධ වර්ගයේ අත් බෝම්බ කීපයක්ද ,ජිනීවා සම්මුතියෙන් තහනම් කරන  ලද ඩම් ඩම් උණ්ඩ ද තිබිණ.(එම උණ්ඩ වැදුණු විට ශරීරයේ ඇතිවෙන තුවාලය විශාලය ) උඩුගම්පොලගේ ප්‍රියතම ආයුධයවූ බ්‍රවුනින් 38 පිස්තෝලයට එම උණ්ඩ  දැමීමට ඔහු වැඩි කැමැත්තක් දැක්වීය .ඔහුගේ දකුණු පසින් Uzi වර්ගයේ සබ්මැෂින් තුවක්කුවක් තිබිණ . ඒ අතර  ඔහුගේ පුටුව අසලින් සැහැල්ලු මැෂින් තුවක්කුවක් තිබෙනු මා දුටිමි  .එයට අමතරව ඔහුගේ  ලිපි ගොනුවකට  යටින්  කොමාන්ඩෝ පිහියක් ද විය  .'                     ( බ්‍රවුනින් 38 වර්ගයේ පිස්තෝලයක් )  "ඔබ  ඔපමණ කෘර ඇයි? " ෂෙකර් ගුප්ත උඩුගම්පොලගෙන් ඇසීය . " මම කොහොමද 1988 ජුලි 28 අමතක කරන්නේ? " උඩුගම්පොල  ඇසීය .   ෂෙකර් ට අනුව ,  එම දිනයේ   උඩුගම්පොලගේ අ

කොටි සොයා යාපනේ ගියෙමි

 "කොටි  නැගිටිනෝ ! "  "කොටි නැගිටිනෝ ! " කියමින් දකුණේ ඇතැමුන්  මොර  දීම නිසා  එය සත්‍යයක් දැයි සොයා  බැලීමටත් , ආණ්ඩුව  පිළිබඳව  යාපනේ  ජනයා දරන  මතය  කුමක්දැයි දැන  ගැනීමටත්  , යාපනයේ සිටින  මගේ  පැරණි මිතුරන්  හමුවී සතුටක්  ලැබීමටත්  යාපනය අර්ධද්වීපයේ  සහ නාගද්වීපයේ  සංචාරය  කිරීමටත් ඉකුත් අප්‍රියෙල්  14 වනදා  හැන්දෑවේ  යාපනය බලා  පිටත් වුයෙමි .  සංචාරයක් සඳහා  දකුණේ  සිට  යාපනය අර්ධද්වීපයට ගොඩබිමින්  යාමට ඔබ අපේක්ෂා  කරන්නේ  නම් ඒ සඳහා තෝරා  ගැනීමට  තිබෙන  හොඳම ප්‍රවාහන විධික්‍රමය වන්නේ දුම්රියයි . හන්දී අතපය රුදාවකින් තොරව ගමනාන්තය  තෙක්  යාමට  නම් දුම්රියේ පළමු  හෝ දෙවන  පන්තියේ  බලපත්‍රයක් ලබා  ගත  යුතුය කොළඹ  කොටුවෙ  සිට  දුම්රිය  4ක් දිනපතා  උතුර  බලා යයි. උදේ  5.45 ට අන්තර්  නගර ( intercity) දුම්රියක්ද , උදේ  6. 17 ට යාල් දෙවි දුම්රියද , පෙ.ව. 11.50 ට උත්තර දේවි අන්තර් නගර දුම්රියද රාත්‍රී 8.30 ට night mail නමින් ප්‍රසිද්ධ  රාත්‍රී තැපැල් දුම්රියද  එසේ  උතුර  බලා  යන දුම්රිය වේ . කල් ඇතිව  ආසන වෙන්කරවා  ගෙන  යන්නේ  නම් අඩ හෝරාවකට  

පිරිමි කවුරුද වරදෙ නොබැඳෙන

           සිරි ලංකාවේ  මිනිස්සු අනුන්  විවේචනය කරන්නට   ඉතා දක්ෂය.කැමතිය.  විශේෂයෙන්ම  ගැහැනුන්  විවේචනය  කිරීමට  පිරිමින්ද ,  තමන්ගේම  වර්ගයා විවේචනය  කරන්නට  ගැහැණුන්ද  ඉතා  කැමතිය. දඟකාර  කෙල්ලෙක්  හෝ  කාන්තාවක්  ගමක හෝ  නගරයක සිටී  නම් ගැහැනුන් ඇය  විවේචනය  කරන්නේ  " ඕකිට  මදන විසේ  ඔලුවට ගහල "   " ඕකිට  මිනිස්සු  ඉසේ  කෙස්  ගානට ." ආදී  ලෙස හෙලා  දකිමිනි.  පිරිමින්  එවැනි  තරුණියක් හෝ  කාන්තාවක් විවේචනය කරන්නේ " ඕකි සේල් බඩුවක් " යනාදී  ලෙස  පරිභව  කරමිනි.     විශේෂයෙන්ම  කාන්තාවන් හෙලා දැකීම  අනාදිමත්  කාලයක    සිට  පැවතෙන හෙල සිරිතක් බව තොටගමුවේ ශ්‍රී රාහුල ස්වාමින් වහන්සේ ලිව්  කාව්‍යසේකරයේ   "පිරිමිනිදු පතන  අවසර  කල රහස්  තැන  මිස  නොලැබෙන  බැවින  ගැහැණු  කවුරුද වරදේ නොබැඳෙන." යන පද  හතර  කියවූ විට සිතේ. උන්වහන්සේ    ගැහැනුන්ට එසේ    තඩි බෑවේ උන්වහන්සේ  පවුද්ගලිකව  ලැබූ අත් දැකීම්  නිසාද,   නැතහොත් එකල  සමාජයේ  ගැහැණු ඉඩක් , වෙලාවක් ,රහසිගත  තැනක් ලැබුණු සැනින් තවත්  පිරිමින් සමග රමණයේ යෙදීම  සුලබව  සිදු වී  නිසා